سال 1373- کلاس پنجم-

سال 1373- کلاس پنجم-  خانم دوستی- زنگ انشاء
خانم معلم هرجلسه که انشاء داشتیم موضوعی را زنگ اول می گفتند و ما در کلاس زنگ انشاء باید انشایمان را می نوشتیم. موضوع امروز را پای تخته نوشتند:     

««««وقتی بزرگ شدید دوست دارید چه چیزی اختراع کنید؟»»»»»
موضوع کمی پیچیده بود. در خیالم دنبال موضوعی می گشتم که بتواند مرا راضی کند. 5 دقیقه فکر و خیال من خالی تر از هر چیزی بود. آنچه دنبالش بودم  کمتر یافتم. چشمهایم را که بستم کودکانی همسن و سال خودم را دیدم با لباس هایی پاره و سیاه- آواره در کوچه گس کوچه ها- با خود گفتم الان که زنگ انشاء ست اینها اینجا چه می کنند؟!! در همین فکر بودم که صدای شلیک گلوله ای مرا از خیالم رهانید. چشم باز کردم و یافتم آنچه را امید به انجامش داشتم. دست به قلم شدم. روی اولین سطر دفترم نوشتم موضوع انشاء را. وقتی بزرگ شدید دوست دارید چه چیزی اختراع کنید؟

نوشتم:

جلوه هایی از عفو و گذشت در اشعار فردوسیش، سعدی و حافظ

عفو و بخشش یکی از آموزه‌های دین است که در جای‌جای زندگی بشر اهمیت فراوان دارد همچنین شاعران و نویسندگان بزرگ این مرز و بوم در اشعار و آثار خود به مسئله عفو و گذشت  توجه بسیاری نشان داده و اصطلاحات و مفاهیم مربوط به عفو و گذشت را به کار برده‌اند. مقاله‌ی پیش رو در خصوص « عفو و گذشت » در نگاه حکیم فردوسی، نظامی، سعدی و حافظ نگارش یافته است . که نویسنده با شواهدی زیبا بیان کرده است.

 

در کشور ما همیشه مهم‌ترین مسائل جامعه و مردم همانند مسائل دینی، عرفانی، تاریخی، اجتماعی و مسائل خردگرایانه در ادبیات جای گرفته و بُعد اخلاقی جای خود را در تمامی قسمت‌های مختلف ادبیات باز کرده است. برای مثال، می‌توان رگه‌هایی از مضامین عفو و گذشت  را در ادبیات مشاهده کرد که این خود حاکی از توجه ایرانیان به این مسئلة مهم است. ه خوبی می‌دانیم که همیشه مهم‌ترین مسائل ملل مختلف در ادبیات آن‌ها مطرح می‌شود. ادبیات یکی از جلوه‌های قابل لمس فرهنگ است.

از مشخصات بارز شعر کهن فارسی با همة تنوعی که از لحاظ اندیشه و احساس و مشرب گویندگانش در آن وجود دارد، ارزش‌های اخلاقی و انسانی است که چونان گوهرهای تابناک، جان و دل فضیلت‌جویان هنردوست را تاکنون از فروغ معنوی خود روشنی بخشیده و نوازش کرده و در طول حیات هزارسالة خود راهنمای نسل‌ها و پرورش‌دهندة قرایح و استعدادهایی بسیار بوده است.

شعر برگزیده سال 2005

این شعر کاندیدای شعر برگزیده سال 2005 شده است 

توسط یک بچه آفریقایی نوشته شده است که استدلال شگفت انگیزی دارد    

وقتی به دنیا میام، سیاهم

وقتی بزرگ میشم، سیاهم

وقتی میرم زیر آفتاب، سیاهم

وقتی سردم میشه، سیاهم

وقتی می ترسم، سیاهم 

وقتی مریض میشم، سیاهم

وقتی می میرم، هنوزم سیاهم  

و تو، آدم سفید

وقتی به دنیا میای، صورتی ای

وقتی بزرگ میشی، سفیدی

وقتی میری زیر آفتاب، قرمزی  

وقتی سردت میشه، آبی ای

وقتی می ترسی، زردی

وقتی مریض میشی، سبزی

و وقتی می میری، خاکستری ای

و تو به من میگی رنگین پوست؟؟؟